kısıtlama etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster
kısıtlama etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster

18 Aralık 2011

Kuzum, N'apıyorsunuz Siz Allah Aşkına?

Bu konunun çok lafı geçiyor, ben de ne zaman bu konu hakkında konuşmak zorunda kalsam, bi 500 kere sinir krizi geçiriyorum. Artık yazıya döksem iyi olur bu durumu dedim. Şimdi… konu her zamanki gibi normal olmayan aşk hayatları. Daha doğrusu benim aşk olduğunu düşünmediğim davranışlar silsilesi.

Ne kadar “Nuriye” “Huriye” ablalarım ‘Başına gelince seni de göreceğiz, neler neler yapacaksın’ dese de, ben ASLA (büyük konuşuyorum, baya baya caps locku açtım) sevgilim bana “Bana bak!!!! O herifle starbaksa falan gidersen ağzına sıçarım senin” derse, gitmeyeceğimi düşünmüyorum! Giderim abi, seke seke, ceylan gibi giderim.

Bu ciddi bir durum sevgili arkadaşlarım! Böyle bir dünya var, evet! Ne kadar birçoğunuz bilmeseniz de –ki birçoğunuz da gayet iyi biliyorsunuz(!) canım salaklarım benim- insanlar sevgili oldukları şahısları, genelde günlük hayatın aktiviteleri başta olmak üzere, birçok şeyden kısıtlıyorlar! Ben bunu ilk lisedeki sıra arkadaşımdan gördüm. Hem de bugüne kadar gördüğüm en ağır vaka idi kendisi. Sevgilisinin ondan habersiz nefes almasına bile izin vermezdi. Ama uzun ilişki adamıdır. Nasıl oluyor ben de bilmiyorum. Gerçi o zamanlar daha yaş 15-16-17. Yani işler ne kadar ciddiye binerse…

Benim çekemediğim şey bunu şu an yapanlar! Yaşını başını almış, üniversiteden mezun olmuş ya da olmasına 1-2 sene kalmış insanlar… Sen biriyle berabersin, bu kişiye günde 1500 kez seni seviyorum diyorsun, ona güvendiğini, onu özlediğini falan söylüyorsun. Gerçi telefon elinde her dakika çıtır çıtır mesajlaşırken, her saat başı arayıp 45 dakika konuşup neyi özlüyorsun, onu da bilmiyorum ama… Onu görmeyi, kokusunu içine çekmeyi falan özlüyorsun diye düşünüyorum? Herhalde ‘özler iken’ ‘biraz da şunun ağzına sıçayım da öyle kafasına göre benden habersiz işler karıştırmasın, ne de olsa ben burada onu özleyerek bütün vaktimi harcıyorum” diyorsun. Sonra sen onun ağzına sıçarken o da seninkine sıçıyor. Noldu? Özlüyorduk biz, koku falan diyorduk?

Karşındaki kişiye günün tüm rutinlerini kendinle beraber yaptırdıktan sonra (sabah kalk aynı anda diş fırçala yüz yıka kahvaltı et, aynı anda giyin okula/işe git, aynı anda çık öğlen yemeği ye, akşamüstü eve dön, aynı dizileri izlettir, mümkün olduğunca internet aracılığı ile muhabbeti devam ettir, o sırada başkaları ile konuşursa azarla falan, sonra aynı anda yatağa gir, aynı anda uyu, eğer senden önce uyursa bi ağzına sıçma mesajı daha at vs vs….) nasıl bir huzur oluşur insanda? Yani “Ay evet canım ya ben ne dersem yapıyor beni çok seviyor eheheheh, ben de onun her dediğini yapıyorum çok seviyoruz birbirimizi, sürekli sevişiyoruz” mu diyorsun kendi kendine? Yok, valla anlayamıyorum ben aşk bunun neresinde? Bu bambaşka bir şey! İnsan âşık olduğu kişiye biraz özgürlük hakkı tanır, onu sevdiğini; onun fikirlerine, davranışlarına, kişiliğine saygı duyarak gösterir. Tamam, gidip seni aldatmasına izin ver de demiyorum tabii ama her an her dakika sanki başka biriyle sevişecekmiş ya da öpüşecekmiş gibi davranmaya da gerek yok. Bir de klişe bir laf vardır. Şu cümlemi okuyunca hepinizin aklına geldi. Biliyorum. “Ben sana değil, dışarıya güvenmiyorum hayatım.” Oğlum o lafı bana annemle babam diyor yahu. Sen kimsin ki dışarıya güvenmiyorsun? Bal gibi bana güvenmiyorsun şunun şurasında 3 gündür tanıdığın insanım...


Siz siz olun akılanın diyeceğim de, demiyorum, ne haliniz varsa görün. Ben de sırf bu yüzden büyük aşk acıları çekeceksem razıyım lan.